تو مرغ عشقی

تو مرغ عشقی و در جانم آشیانه گرفتی
هزار گلشن دل را به یک بهانه گرفتی
 
مرا دلیست که هرگز به دلبری نسپردم
در این خرابه ندانم چگونه خانه گرفتی
 
من آن کبوتر پروازی ام که رام نبودم
مرا به دام کشیدی به آب و دانه گرفتی
 
به برق خشم براندی به ناز چشم بخواندی
ببین کبوتر دل را چه دلبرانه گرفتی
 
جوانه ها به دلم از نسیم عشق تو سر زد
شدی چو آتش و در نطفه ای جوانه گرفتی
 
بهای ناز تو جان بود اگر دریغ نکردم
در این معامله هم بارها بهانه گرفتی
 
چگونه نام وفا می بری که از ره یاری
به یاد من ننشستی سراغ من نگرفتی
 
هزار مرغ غزل خوان به نام عشق تو پر زد
میان آن همه بال مرا نشانه گرفتی
 
چو بلبلان بهاری ترانه خوان تو بودم
به صد بهانه ز من لذت ترانه گرفتی
 
بیا بیا که پس از شِکوِه ها هنوز هم ای یار
تو مرغ عشقی و در جانم آشیانه گرفتی

 مهدی سهیلی