ای دل اگر عاشقی ، در پی دلدار باش
بر درِ دل روز و شب منتظر یار باش
دلبر تو جاودان بر در دل حاضر است
روزن دل برگشا ، حاضر و هشیار باش
نیست کس آگه که یار کِی بنماید جمال
لیک تو باری به نقد ساخته‌ی کار باش
لشگر خواب آورند بر دل و جانت شکست
شب همه شب همدم دیده‌ی بیدار باش
گر دل و جانِ تو را دُرِّ بقا آرزوست
دم مزن و در فنا همدم عطار باش
ﺣﺎﻝ ﻣـﻦ ﺑـﺪ ﻧـﻴﺴﺖ , ﻏﻢ ﻛـﻢ ﻣــﻴـﺨﻮﺭﻡ . .
ﻛـــــﻢ ﻛـﻪ ﻧـﻪ, ﻫــﺮ ﺭﻭﺯ ﻛـﻢ ﻛـــﻢ ﻣــﻴـﺨـﻮﺭﻡ . . !
ﺁﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫــﻢ ﺳــــﺮﺍﺑــﻢ ﻣـﯽ ﺩﻫــﻨﺪ . . .
ﻋــــﺸﻖ ﻣـــﯿـﻮﺭﺯم ﻋـــــﺬﺍﺑـﻢ ﻣــــﯿـﺪﻫـﻨﺪ . . !
ﻣــﻦ ﻧــﻤـﯿﺪﺍﻧـﻢ ﮐــﺠﺎ ﺭﻓـــﺘـﻢ ﺑﻪ ﺧــﻮﺍبﺍﺯ ﭼـــﻪ ﺑـــــــــﯿـﺪﺍﺭﻡ ﻧــــﮑــﺮﺩﯼ ﺁﻓــــــــﺘــﺎﺏ . . !
ﭼـــﻨﺪ ﺭﻭﺯﯾـــﺴـﺖ ﺣـــﺎﻟﻢ ﺩﯾـــﺪنیست . . .
ﺣـﺎﻝ ﻣــﻦ ﺍﺯ ﺍﯾـﻦ ﻭ ﺁﻥ پرﺳــﯿﺪنیست . . !
ﮔــــﺎﻩ ﺑـﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣــــﯿـﻦ ﺯﻝ ﻣــــﯿــﺰﻧـــــــــﻢ . . .
ﮔــــــﺎﻩ ﺑـﺮ ﺣــﺎﻓـﻈ ﺗــــﻔﺎﻝ ﻣــــــــــﯿﺰﻧــــــــﻢ . . !
ﺣــﺎﻓﻆ ﺩﯾــــــﻮﺍﻧـــﻪ ﻓـــﺎﻟـــــــﻢ ﺭﺍ ﮔـــــﺮﻓـﺖ . . .
ﯾـــﮏ ﻏــــﺰﻝ ﺁﻣـــــﺪ ﮐﻪ ﺣــﺎﻟــــــﻢ ﺭﺍ ﮔـــــﺮﻓـﺖ . . !
ﻣــــــﺎ ﺯ ﯾــﺎﺭﺍﻥ ﭼـــﺸـﻢ ﯾـــــﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷـﺘـﯿـــﻢ
ﺧــﻮﺩ ﻏـــﻠﻂ ﺑـــــﻮﺩ ﺁﻧـــــﭽـﻪ ﻣــﯽ پندﺍﺷﺘـﯿــــم
من به یک کوه پر از درد شباهت دارم
از دل خسته خود قصد عیادت دارم
بر لبم مهر سکوت است ولی در دل خویش
من ازین غصه و این درد روایت دارم
هر دم از خانه من بوی غزل می آید
بسکه از ماه رخت شرح و حکایت دارم
مدتی هست که ما فاصله داریم ز هم
من ازین فاصله ها سخت شکایت دارم
بین ما پر شده از قصه تکراری غم
من به یک بوسه ولبخند قناعت دارم
بعد یک عمر پریشانی دل فهمیدم
من به چشمان سیاه تو ارادت دارم
سوختم از غم بی مهریت اما چه کنم
من به مهمانی چشمان تو عادت دارم
چشم هارا جدی بگیریم
چشم ها داستان های زیادی برای گفتن دارند...
بیشتر از دهن ها..!
دهن ها خجالتی اند...
ملاحظه کارند...
ساکت میشن...
لوس میشن...
ناراحت میشن...
اون حرفی که نباید رو میزنن و اونی که باید رو نه!
اما چشم ها نه...
سیاست ندارند...
پنهون کاری بلد نیستن...
اما تا دلت بخواد صادق ان...
باید ها و نباید هارو باهم لو میدن!
به چشم ها بیشتر از دهن ها میشه اعتماد کرد...
جدیشون بگیریم!
#محیا_زند
من به بی رحمی "اتفاق" معتقدم.
اینکه وقتی میفته،
می خواد زندگیت رو زیر و رو کنه.
وگرنه من که یک عمر،
خودم بودم و خودم.
تو یادت نمیاد،
من غروبا می شِستم پشت همین پنجره،
دستم رو میذاشتم زیر چونه و آدمایی رو نگاه می کردم
که بود و نبودشون برام فرقی نمی کرد.
تو خبر نداری،
من همینجا،
با هر لبی که به لیوان چایی می زدم،
به حماقت هر دونفری که شونه به شونه ی هم راه می رفتن، می خندیدم.
چه میدونستم روز بارونی چیه؟
غروب جمعه چه دردیه؟
انتظار چی می گه؟
من فقط،
یک بار چشمام رو بستم..
فقط یک بار بستم و وقتی باز کردم،
دیدم "تو" وسط زندگیمی.
دقیقا وسط زندگیم.
من اصلا قبل از تو...
تو نمی دونی،
وقتی نیومده بودی من حتی معنی "قبل" و "بعد" رو نمی دونستم.
من حتی نمی دونستم از پشت پنجره،
با آدمی که زیر بارون داره تنها قدم می زنه باید همدردی کنم..
من انقدر پرت بودم که نمی دونستم،
به اون دونفری که دارن با هم راه می رن باید حسادت کنم.
من فکرشم نمی کردم که یک روز،
خودم رو پیش یکی دیگه جا بذارم.
شاید...
شاید تو بی تقصیر بودی،
اما کاش..
کاش می فهمیدی؛
یا از اول نباید میومدی،
یا وقتی اومدی..
حق رفتن نداشتی.
کاش می فهمیدی...
#پویا_جمشیدی
عاشق باشی
شب هم زیباست ستاره هم زیباست...
آسمان رنگ دیگری دارد
ماه هم عاشق است
شب رویایی ست
برای عاشق بودن بهانه پیدا می شود
امشب من اندازه ی تمام دوستت دارم های مجنون
لیلی ام
امشب به خوابم بیا !
با خودت دو فنجان چای دارچین بیاور
من خودم را به خواب می زنم
گوشه ی تختم بنشین
صدایم کن
اول اسمم را بگو
بعد عزیزم
بعد هم بگو باشد انگار که خوابی
من می روم
بلند می شوی
بلند می شوم
دستم را دورِ گردنت حلقه می زنم
می گویم بلاخره آمدی . .
می گویی شک داشتی به آمدنم ؟
می گویم گاهی . . مثلِ امشب
نگاهم می کنی
بی هیچ حرفی چایم را می دهی دستم
دستم را می گیری
می گویی دیر آمدم
تا ماندنی تر باشد
تا قدرِ لحظه هایمان را بهتر بدانیم
امشب بیا
اینها را بگو
مبادا
دیر
شود .....🍂
