اونایی که دم از رفاقت می زنن

همیشه از خودم می پرسم چرا اونایی که دم از رفاقت می زنن

   تو لحظه های بی کسی قیدتو راحت می زنن

  کاش دوستی آدما مثل دوستی دست و چشم بود

 اگه دقت کرده باشید هر عضوی از بدنمون که درد میکنه

   این چشمه که گریه می کنه

 وقتی چشم گریه می کنه این دسته که بر می گرده و اشک چشمو پاک میکنه

   یه روز ازناهید پرسیدم

  نظرت در مورد عشق چیه به نظرت عشق غم داره یا شادی؟

  می دونی چی گفت؟

گفت حمزه  جان عشق نه غم داره نه شادی عشق فقط انتظاره . . .

  من بارها به خودم میگم

تو طلوع یه دوست خوب هیچ وقت غروبی نیست

پس زندگی کن به خاطر کسی که دوسش داری

    اما از همه اینا که بگذریم

کاش می شد به زمانی بر می گشتیم که تنها غم زندگیمون

شکستن نوک مدادومن یا ترکیدن بادکنکمون بود

   شاید نقاش خوبی نباشم

ولی تمام لحظه های بوی تو بودن رو درد کشیدم

تو نبودی تا ببینی از غم تو چی کشیدم

دیدی تو بازی فوتبال وقتی کسی زمین می خوره

داور سریع می دوه و میاد میگه می تونی ادامه بدی؟

 کاش زندگی مثل بازی فوتبال بود

تا زمین میخوردیم یکی میومد ومی گفت می تونی ادامه بدی ؟

من همیشه نگاه مردم رو حس میکردم

همیشه با ساکت نگاه کردن نشون بهم میگفتند

خوش به حالش چقد شاده . چقد خندونه

دل مردم چه میدونه من دنــــیای دردم

آدم تنها نشه نمیتونه بفهمه درد تنهای چیه

البته منظورم از تنهایی این نیست که آدما تنهاش بزارن

منظورم از تنهای از خود دورشدنه .خدا نکنه کسی با خودش تنها باشه

چرا که ذره ذره داغون میشه

همیشه میگن بهترین روزا توبه کسی هدیه کن که توبدترین روزا کنارت بودن

اما نه تنها تو بدترین روزا کسی کنارم نبوده بلکه اگه بهترین روزی هم داشتم

همونا خرابش کردن

 

  حالا فهمیدین چرا نوشته هام انقد غم داره ؟؟؟