ناز چشمانت

ناز چشمان قشنگت اینچنین مستم نکن 

گوشه ی میخانه ها با باده پیوستم نکن

من به اغوش تو بدجوری که عادت کرده ام
یا که پا بندم نکن یا رفته از دستم نکن

در افق های نگاه تو که من گم بوده ام 
با ستمهای زبانت اینچنین سختم نکن

چون سحر با بوسه هایت روزه هایم دیدنی ست 
وقت افطاری که شد با باده هم بستم نکن

اخر ای عالیجناب قصه های این غزل 
با نفسهای خودت اما چنین مستم نکن ...