نــ ــ ــ ــاجـ ـــ ــی ســ ـــــــ ــکـــ ـــــ ــوت !

خانه مان در سکوتی محض فرو رفته است 

سکوتی مرگ بار !

که آن را نه هق هق آشنایی در کنج دیوار پشت اتاقم می شکند

نه صدای آه سینه سوز مادرم

نه صدای قطره های آبی که از شیر سماور چکه می کند

و نه صدای دکمه های کیبوردی که

غم نوشته های مرا در پس این دیوارها تایپ می کند

این سکوت را هیچ صدایی نمی شکند

و این سوال ذهنم را به خود مشغول کرده که

 کسی که شاهد این خفقان توافقی اهل خانه هست

امروز با سکوتش چه چیز را می خواهد به اثبات برساند

دلم از این همه فاصله گرفته ...

امروز فهمیدم که یک حرف می تواند

به بهای شکاندن یک دل

جاری شدن یک قطره اشک

و نفرینی در پس آن باشد 

بهای سنگینی است

اشکی که اجازه تر کردن گونه هایم را نداشت

پس می زنم

فردا حتما روز بهتری است

هنوز هم به آینده و گذشت زمان امیدوارم

امید به اینکه کسی این سکوت را می شکند